31

Była jednak za duża na złodziejkę, zbyt uczciwa na skrytobójczynię, zbyt inteligentna na żonę i zbyt dumna, by podjąć jedyną powszechnie dostępną damską profesję. Dlatego została wojowniczką.

Terry Pratchett, Blask fantastyczny

Bardzo lubię ten cytat. Taki autoironiczny szkic mojej osoby. Dwa zdania i wszystko jasne. Kwintesencja moich cech uzasadniających to kim jestem. Dosyć wysoka, uczciwa, inteligentna i dumna kobieta stale w opozycji do życia według cudzych zasad. Walcząca o samo stanowienie przez całe życie. Dziś mija 31 jeden lat mojej walki o kształt swojego istnienia. Tak wiem uśmiechacie się teraz w duchu myśląc tak jasne przecież nie toczyłaś starć z innymi od niemowlaka. Toczyłam. Wy też. Takie małe proste bitwy o to by nie jeść wtedy kiedy się nie chce, iść spać kiedy się jest sennym a nie kiedy jest ciemno i być na rękach tego u kogo jest zwyczajnie dobrze. Nie przystosowałam się nigdy. Zaraz po rodzicach wszystkie panie przedszkolanki poznały moją siłę perswazji;) Tak naprawdę walka o to, by samemu o sobie decydować i rzeźbić swoje dni według swojego upodobania trwa cały czas. I nie jest jedyną z tych nie mających końca. Drugą jest ta o samego siebie, o to by w tak nie sprzyjających warunkach w jakich przyszło nam być na tym świecie nie zgubić siebie i tego, co jest dla nas najważniejsze. O to, by jak to pięknie ujęła Janis Joplin nie czynić siebie samego przedmiotem kompromisu. Nie ulegać innym i nie patrzeć na to, co ludzie powiedzą. Nie wpakować się w pracę bez perspektyw gdzie Cię nie szanują na dłużej niż to konieczne jeśli nie da się tego uniknąć. Nie wiązać się z kimś przy kim palą Ci się  na raz wszystkie lampki alarmowe w głowie tylko dlatego, że samemu jest o wiele trudniej. Nie działać pod jakąkolwiek presją czy to ludzką czy czasu. Zwyczajnie słuchać siebie na pierwszym miejscu przed innymi. Nie po to nam dano z góry serce i rozum by iść po cudzych śladach w czyimś cieniu. Pewnie, że nie jest łatwo stale walczyć jednak jest o co. To, co wygrywa się idąc przez życie za swoim własnym głosem jest bezcenne. Mimo wszystkiego, co przeszłam dalej głęboko wierzę, że nie ma innej drogi do szczęścia. Pozostałam wierna swojemu ja i dlatego dziś w swoje urodziny mogę spokojnie spojrzeć sobie w twarz i uśmiechnąć się do swojego odbicia. Wygrałam. Udało mi się siebie obronić. Mimo ran, dni bez cienia koloru, bólu i rozpaczy trwam. Jeszcze nie raz przyłożę życiu za kłody rzucane pod nogi. A po jutrze /dziś wiadomo nie czas na toasty/ wypiję  Sheridans’a z bliskimi za swoje zdrowie weterana przed kolejną wyprawą by zawalczyć o kolejną zmianę. 

A dla Was kochani tradycyjnie zostawiam torcik życząc smacznego

I moją urodzinowa piosenkę TU