O Eli ... part. X

Nie pamiętam od kiedy zaczęłam czytywać bloga Eris wydaje mi się że był to rok 2007-2008. Trafiłam faktycznie przez przypadek chyba onet polecił jakiś tytuł. Nie zdarza mi się bym zapamiętała nazwę bloga ale tym razem jakoś się to udało.

Początkowo powracałam zrywami w miarę jak przeczytałam archiwum bloga powracałam już regularnie. Nie raz nie dwa czekałam w napięciu na kolejne ciekawie napisane spostrzeżenia.

Nigdy osobiście Eris nie poznałam jedynie poprzez to co pisała, początkowo nie brałam udziału w komentowaniu ale złamałam swoją regułę bo nie mogłam pozostać milcząca musiałam dodać swoje parę groszy. Śmiałam się do niej, że jak tylko zakołacze mi w głowie jakaś myśl to otworzę bloga na tutaj podobny jeśli nie taki sam poruszany temat.  

Chyba to mnie ujęło w blogu Eris, opisywała rzeczy które sama zauważałam ale jakoś nie potrafiłam nadać temu formy poetyckiej jej to wychodziło ot tak "szast prast" i proszę.

Wymieniłyśmy kilka, maili zaskoczyło mnie to, że przecież nie musiała odpisywać a jednak odpisała bardzo serdecznie zadając dodatkowo mi jakieś pytania. Były to bardzo szczere i pełne empatii i troski listy :) Blog przepełnia pozytywną energią i ciepłem i takie mam wyobrażenie o Eris. To co jest w internecie nie zawsze jest prawdziwe ale na jej blogu znalazłam autentyczność.

Osobiście Eris kojarzy mi się ze wschodami słońca, szczerze nie wiem dlaczego ale to chyba tylko tego ujęcia nie przesłałam jej pokazując jej mój świat zdjęć /  myślałam, że na to będzie dużo czasu ... niestety nie/ Za to jak jadę rano do pracy  i widzę przepiękne barwy wschodzącego słońca to śmieję się, że Eris robi pozytywną zbiórkę aniołów lub znalazła Tancerza do wspólnego tanga w lepszym świecie :) :) :)

Josephin