Kila sów o odkrywaniu siebie

Hafez

(1325/26–1389/90) a Persian poet.   

From: ‘The Subject Tonight is Love’

All the Hemispheres

Leave the familiar for a while.                     
Let your senses and bodies stretch out

Like a welcomed season  

Onto the meadows and shores and hills.

Open up to the Roof.                                 
Make a new water-mark on your excitement
And love.

Like a blooming night flower,                       
Bestow your vital fragrance of happiness    
And giving                                             
Upon our intimate assembly.

Change rooms in your mind for a day.

All the hemispheres in existence                   
Lie beside an equator                                  
In your heart.

Greet Yourself                                           
In your thousand other forms                        
As you mount the hidden tide and travel                     
Back home.

All the hemispheres in heaven                       
Are sitting around a fire                               
Chatting

While stitching themselves together              
Into the Great Circle inside of                      
You. 

  

Przekład z angielskiego na polski:

Hafez

(1325/26 – 1389/90) poeta perski 

z: ' Dzisiejszym tematem jest miłość'

Wszystkie półkule

Zostaw to, co znane na jakiś czas.
Pozwól się swoim zmysłom i ciału rozciągnąć

Jak mile widzianej porze roku
Na łąkach, wybrzeżach i wzgórzach.

Otwórz się po dach.
Stwórz nowy  znak wodny na Twoje emocje
I kochaj.

Jak kwitnący nocą kwiat,

Obdarz istotnym zapachem szczęścia
I dawaj

Po nasze intymne zespoły

Zmień pokoje w Twoim umyśle na  jeden dzień.

Wszystkie półkule w istnieniu
Leżą przy równiku
W Twoim sercu

Pozdrów siebie samego
W tysiącu innych form
Kiedy dosiądziesz ukrytej fali  i odbędziesz podróż            
Wróć do domu

Wszystkie półkule w niebie
Siedzą wokół ognia
I  gawędzą

Podczas zszywania siebie razem
W wielki krąg wewnątrz
Ciebie

Przekład z poezji na prozę:

Nie ograniczaj się i nie ulegaj przyzwyczajeniom. Zmieniaj otoczenie od łąk przez morza na wzgórzach kończąc. Otwórz się jak najszerzej potrafisz na świat. Poznaj swoje emocje, nadaj im kształt i kochaj. Nieś innym radość i szczęście dzieląc się sobą i tym, co masz w sobie najlepszego. Nie pozwól swoim poglądom skostnieć w jedną niezmienną formę a poznawaj inne i je podzielaj bądź nie  biorąc z nich to, co Ciebie wyraża a odrzucając to, co Tobie przeczy. Wszystko jest ze sobą połączone na płaszczyźnie serca. Nie jesteś odrębną istotą ale częścią każdego istnienia. Poznaj siebie i świat a potem wróć do domu by podzielić się doświadczeniem z tymi, którzy nie mieli odwagi wyruszyć w podróż. Ty jesteś wszechświatem a wszechświat Tobą należysz do wielkiego kręgu życia. 

Posłowie

Wiersz czternastowiecznego poety z Persji a jednak aktualny i dziś w dwudziestym pierwszym wieku w Polsce. Istota człowieka pozostaje ta sama na przestrzeni czasu. Nadal towarzyszą nam te same emocje, te same dylematy i pragnienia co na początku istnienia. Wszystko co na zewnątrz się zmienia tak jak dekoracje w teatrze. Jednak to, co wewnątrz jest stale takie samo. Zupełnie jakbyśmy byli połączeni w jedną duszę. Za oknem mamy zupełnie odmienny świat niż Hafez, inne czasy, inny poziom cywilizacji i rozwoju a mimo tego czujemy dokładnie tak samo jak on i nie mamy większych problemów ze zrozumieniem tego, co chce nam przekazać. Dzieli się z nami swoją prawdą jak wielu przed nim i wielu po nim a my nadal jakbyśmy zupełnie jej nie słyszeli. Jesteśmy coraz bardziej zamknięci. Coraz mniej siebie znamy i coraz mniej z siebie dajemy. Taki pozornie nic nie znaczący element kręgu życia z nas. Jedna komórka z sześciu miliardów. A jednak spróbujcie sobie wyobrazić, że wszyscy ludzie to jeden  dajmy na to wielki organizm ludzki i ten scalony człowiek idąc uderza się w palec u nogi raniąc go, uszkodzeniu ulega tylko jeden z dwudziestu palców, mała część wielkiej całości a jednak ból czuje całe ciało. W pewnym sensie póki siebie samych nie uleczymy i własnych uszkodzeń nasz wspólny organizm będzie stale odczuwał cierpienie. Każdy z nas ma swoją rolę do spełnienia i znaczenie choćby był w tym metaforycznym ciele jedynie rzęsą. Wszyscy oddziałujemy na siebie i jesteśmy ze sobą powiązani. Dlatego tak ważne jest by odkryć w swoim życiu własne powołanie i pójść za nim. Jeśli serce nie będzie wiedziało, że nim jest nie zacznie bić i tchnie życia w całe ciało.